کنفرانس خبری کلودیو مارکیزیو ... پرنس یوونتوسی ها رسما از دنیای فوتبال خداحافظی کرد

روزی او را وارث الساندرو دل پیرو نامیدند، عنوانی که به درستی شایسته او بود، کلودیو مارکزیو، شماره هشت محبوب بیانکونری ها که از نظر شخصیتی شدیدا برای جامعه هواداری یووه ارزشمند و دوست داشتنی ست امروز در یک کنفرانس خبری در سن سی و سه سالگی از دنیای فوتبال رسما خداحافظی کرد.

حتما می دانید که چرا امروز از شما خواستم که به اینجا بیایید، تصمیم گرفتن از فوتبال خداحافظی کنم، تصمیمی بود که برایش مدت زمانی خرج دادن تا این تصمیم را بگیرم سخت بود اما به نظر تصمیم منطقی ست. جایی همچنین این مکان را برای اعلام این تصمیم انتخاب کردم، می خواستم در خانه ام برگزار کنم اما خب همه انجا نمی توانستیم باشیم، ممنونم از یووه که چنین مکان ویژه ای را به من شناساند. شب گذشته نخوابیدم و شب سختی را گذراندم و برای تصور و بیان چنین ماجرا و تصمیمی کلمه رویا را انتخاب کردم. رویای یک پسربچه، رویای یک پسربچه که فهمید استعداد دارد و همراه این استعداد هم تیمی ها و دوستانی که انان نیز استعداد زیادی دارند، اما همه نمی توانند، استعداد به تنهایی کافی نیست و همه نمی توانند تا پایان این رویا پیش روند. مطمئنا عوامل دیگری نیز دخیل هستند، برای این رویا فداکاری، همت و تلاش و همچنین شانس نیاز است، من شانس زیادی داشتم که در زمان مناسب در جایی مناسب توانستم قطار پیشرفتم را سوار شوم قطاری که تنها یک بار جلوی من رد میشد و من این قطار را از دست ندادم، در کنارم همیشه انسان ها و دوستانی داشتم که به من کمک کردند و همراه ام بودند. به من هیجان وصف ناپذیر و لحظات فراموش نشدنی ای را هدیه کردند لحظاتی خاص چه در داخل و چه در خارج از میدان رقابت. این رویایی بود که با تمام وجود زندگی کردم و در تمام تمرینات و بازی ها با این حس بازی کردم چه در یووه، چه امپولی و در زنیط. تابستان امسال برای من بسیار دشوار بود؛ 

 
مارکیزیو در ادامه گفت : 

مسائل پیچیده شده بودند و من در حال بررسی و فکر کردن بودم، در درونم به شرایط ام به احساساتم فکر کردم، سخت بود، می خواستم بازی کنم تلاش کردم باز بهبودی خودم را به دست بیاورم و برگردم به زمین و تمرینات؛ درک کردم که تفکرات و ذهنم چیزی می خواهد و شرایط فیزیکی بدنم چیز دیگری ست، من می خواستم به فوتبال بگردم این خواسته من بود اما بدن ام دیگر توان چیزی که من می خواستم را نداشت. اینجا بود که سوالات شروع شد، هر انچه که می خواستی و در توان داشتی را ارائه کرده بودی، می خواهید همان چیزی باشید که بودید اما می دانستیم که باید فکر کنم و تصمیم درستی را بگیرم. سن مهم نیست، این مهم است که چه احساسی را واقعا از درون حس می کنید. در ماه های اخیر حتی پیشنهادات مهمی داشتم از باشگاه های کشورهای دیگر و حتی سایر قاره ها که جذابیت های زیادی هم داشتند، اما درون من می دانست که اینگونه نمی توانم به انچه که کلودیو هست احترام بگذارم بنابر این تصمیم از راه رسید. با پیدا کردم خودم احساسات و هیجان زیادی را حس کردم زیرا درون خودم رویایی را زندگی کردم و لحظات زیادی را اینجا به یادگاری گذاشتم، اینجا در موزه یوونتوس، اولین مدال من، اولین اسکودتو و... من و هم تیمی هایم پیروزی های زیادی را به دست اوردیم و تمام ان لحظات، هیجان ها برای همیشه درونم من باقی مانند. 

می خواهم از همه تشکر کنم اول از همه از خانواده ام که همیشه در کنار من بودند، از همسرم، از فرزندانم که همیشه مرا حمایت کردند و همواره در کنارم هستند. من پسری بودم که در استان و شهر تورینو بزرگ شد و دنیا امد و رویای قلبی این پسر تیم این شهر بود که با لطف و کمک خانواده ام این رویا به حقیقت پیوست من واقعا هیجان زده ام باید اعتراف کنم که حالا همه چیز تغییر می کند. بخشی از زندگی من تمام میشود و بخش تازه ای شروع می شود، خانواده ام به من اموختند که نباید از اینده ترسی داشته باشم و با کنجکاوی به ان نگاه کنم. نمی دانم که چه خواهم کرد در سال های اخیر در دنیای خارج از فوتبال فعالیت هایی داشتم اما چیزی در این باره احساس نمی کنم نمی دانم که مربگیری و یا چیز دیگری در زمینه فوتبال انجام خواهم داد یا نه. زمان ان فرا رسیده که دور شم و جدا شوم بیشتر برای خانواده ام زمان صرف کنم، ممنونم از همه، از همه شما که اینجا هستید و به حرف های من گوش دادید و هدیه بزرگی به من دادید.

«به اشتراک گذارید»

طناز احدی مقدم«خبرنگار»

ارتباط با نگارنده: